رسیده از راه محرم، مشکیتو بیار و تن کن

رسیده از راه محرم
مشکیتو بیار و تن کن
کرببلا رو وطن کن
همه رو سینه‌زن کن

رسیده از راه محرم
سینه‌زنارو خبر کن
تا کرببلا سفر کن
خودتو دربه‌در کن

همه‌ی خاطرات بچگیم
دوباره زنده شد
خاطره‌های روزای قدیم
دوباره زنده شد
دل مرده‌ی من با یه نسیم
دوباره زنده شد

آماده شدم دوباره
تا چشمای من بباره
بی‌بی فاطمه رو دستش
یه پیرهن داره میاره

(ابا عبداللّه جانم جانم جانم)

می‌بینم عشق و غمت رو
نوحه‌ی محتشمت رو
اهتزاز پرچمت رو
رسیدن به محرمتو

تا می‌بینم عزتت رو
پرهای علامتت رو
شور و حال ه‍یئتت رو
می‌بینم رفاقتتو

هزار و اندی ساله که شدی
امیر عالمین
هزار و اندی ساله که ما رو
بردی به زیر دِین
هزار و اندی ساله که همه
فقط می‌گن حسین

رو فرش عزات می‌شینم
دارم حرم و می‌بینم
این پرچم همون ضریحه
که بوسه ازش می‌چینم

(ابا‌عبداللّه جانم جانم جانم)

جمعاً همه‌ی رفیقا
زیر علم تو یکجا
گریه می‌کنیم همه با
صدیقه‌ی کبری

چه شوری می‌گیره نوکر
نوحه می‌خونه پیمبر
تا می‌گه بلند یه مادر
چشمامون می‌شه تَر

حبیب و حر و عابس هم دارن
میان به جمع ما
می‌کشه دستشو اُم‌البنین
رو سر نوکرا
به خدا‌که همین ذکرحسین‌حسین ما‌رو
می‌بره کربلا

شیرینه غم ابالفضل
زیر عَلَم ابالفضل
ان‌شاءاللّه که اربعینم
می‌ریم حرم ابالفضل

(ابا‌عبداللّه جانم جانم جانم)