لَبَّیکَ اللهمَ لَبَّیک...
داریم به شهر خودمون برمی‌گردیم
با عشق همه ستون ستون برمی‌گردیم
داریم میایم به کربلا اما انگار
از خاک داریم به آسمون برمی‌گردیم
آماده شو و نمون تو خونه
چون پای حسین درمیونه
ارزش داره سختیِ مسیرش
گرماش گناه می‌سوزونه
تو هر قدمم عکسای حرم تو بغلم بود
می‌سوخت برات اشکی که میون تاولم بود
شدم زائرت عجب بختی
مَشّایه است مسیر خوشبختی
دارم می‌رسم به آغوشت
می‌ارزه تموم این سختی
لَبَّیکَ اللهمَ لَبَّیک...
****
عشقم اینه دلم گرفتارت باشه
بارت که بود حالا می‌خواد یارت باشه
یه خونه می‌خرم تو مشایه می‌خوام
خونم در اختیار زُوّارت باشه
حالا رو ابرا خونه داریم
خوشبخت‌ترینِ عالمینیم
مابینِ نجف تا کربلا ما
انگار تو بین الحرمینیم
این خاک، طلاست
عزت داره خاکساری اینجا
این خاک طلاست
لذت داره هم‌جواری اینجا
از اینجا بریم ضرر کردیم
از اینجا بریم کجا بهتر
از این خاک می‌شه مُقَرّب شد
از این سرزمین کجا بهتر
لَبَّیکَ اللهمَ لَبَّیک...
