راز این غربت نشد آخر فاش

راز این غربت نشد آخر فاش
جلو چشمام بود حرمی اِی کاش

بقیع هنوز آینه‌ی غربت امامه
دلای ما منتظر روز انتقامه
بیا ای امام‌ زمان

آتیش زدن شبونه اون نامردا
خونه‌ی مولای مارو واویلا

امام صادق زیر لب گفت تنها
یا زهرا، یا زهرا

امون از اون آتیش و کوچه و بلوا
تجسم روضه‌ی حضرت زهرا

غریب مدینه امام صادق

شب تنهایی شب غربت شد
که از این دنیا، آقا راحت شد

بدون تو، غریبه درس حدیث و قرآن
یتیم شدن، «ابو بصیر» و «هشام» و «صفوان»
مدینه‌شون کربلاست

اون آقایی که یار مظلوما بود
پناه و ملجأ همه دنیا بود

ولی تو شهر خودشم تنها بود
واویلا واویلا

به خدا با اشکای چشما می‌سازیم
یه روزی ضریحتو آقا می‌سازیم

غریب مدینه امام صادق