ذکر مصیبت حضرت عباس

گفتم این روضه‌ی عباس چو خور در نظر است
نام خورشید جهان تاب چرا بر قمر است
گفت چون نور قمر منعکس از خورشید است
این همه نور حسین است که در او جلوه گر است
هرجای بهشت برود ربنای اوست
هرجا که عشقش برود ربنای اوست
عباس یادم آید و کرببلای او
آشوب دهد دست سر و جان و سر ببخات
گرد مدید عشق یه عالم فدای او
افسانه ساخت صحبت عشاق پاک باخت
....
شعر بازبینی شود. احتمال اشتباه زیاد است