ذکر مصیبت امام حسین

حق خواسته‌ست محو شود در بلای تو
یا للعجب بلای تو آمد بقای حق

ملحق به حق چنان شدی الحق که حق‌پرست
حق دارد ار بپرستد تو را به جای حق

ثارللهی تو ای پسر خون حق، که حق
اندر حقت سرود منم خون‌بهای حق

در کربلای عشق فروکوفتی علم
عزم بلای خویش نمودی برای حق

شش ماهه طفل، اصغرِ شیرینِ شیرخوار
کَش پروریده بود ز شهد صفای حق

راضی شدی ز ناوکِ پیکان حرمله
حلقش دریده گردد و گردد فدای حق

جبریل آورید پیامت، که کردگار فرماید
ای ذبیح عظیم ولای حق حسین

لوحی که در نخست به وی خط و مهر توست
تا سر دهی به راه من ای ذوالوفای حق

اینک بگیر لوح و سر خویش داده گیر
زیرا تو صابری به غم و ابتلای حق

بی‌ آن‌که ذره‌ای شود از رتبه‌ی تو کم
فیض شهادت‌ست تو را از عطای حق

مگذار تا که خون رود از چشم مرتضی
کمتر خروشد از مِحَنَت مجتبایِ حق

گفتا سپس جواب به جبریل که ای جمیل
عرضم رسون به ناحیه‌ی کبریای حق

برگو حسین عهد شکن نیست
بایدش مردانه سر دهد به هوای رضای حق

باید سرم به نوک سنان جلوه‌گر شود
قرآن کند تلاوت و ذکر ثنای حق

الهی رضا بقضائک
تسلیما لامرک
صبرا علی بلائک
لا معبود سواک