ذکر سماواتیان ثنای اباالفضل

ذکر سماواتیان ثنای اباالفضل
خیل ملک خادم سرای اباالفضل 

با مژه رو بند غبار حور بهشتی است 
از حرم و صحن با صفای ابالفضل

گر به شهان می برند رشک خلایق 
فخر به شاهان کند گدای ابالفضل 

هیچ ز بیگانگی به حق نبرد راه 
هر که نگردید آشنای ابالفضل

ها نکش از درگه اش که عقده گشایی 
هست به دست گره گشای ابالفضل

غم نبرد راه بر دلش به صف حشر 
هر که بود در دلش ولای ابالفضل

ور نه که می‌برد جان ز قوم جفا جو
از دم شمشیر جان فزای ابالفضل

آب ننوشید بی حسین دست و دل از جان 
این روش از همت و حیای ابالفضل 

شست به راه حسین دست و دل از جان 
اجر ابالفضل با خدای ابالفضل 

پاس وفا داشت آنچنان که به مانند 
اهل وفا ماند بر وفای ابالفضل

با شه دین جز به نام سید و مولا 
باز نشد لعل جان فزای ابالفضل 

آه از آن دم که شد بلند به میدان 
ناله ی جان سوز یا اخای ابالفضل 

گشت کمان قد شاه دین 
چون عیان دید غرق به خون قامت رسای ابالفضل 

کوچیک بودم که مادرم 
حرز تو گردنم می‌کرد 

وقتی محرم می‌اومد 
لباس سیاه تنم می‌کرد

بزرگترای من منو 
به مجلس تو برده اند 

هوامو داشته باش آقا 
منو به تو سپرده اند