دو تا ماه پاره‌ها

دوتا ماه پاره‌ها
میوه‌ی دل مادرن
همون علی‌اکبر و
ابوفاضل مادرن

می‌خوان بارجز خونیشون
همیشه زبونزد بشن
دوتا از فدائیاتم
عون و محمد بشن

کم مارو قبول کن
این دوتارو قبول کن
هرچی گفتی قبوله
این یه بارو قبول کن

سفارش فاطمه است
دور تو بگردم حسین
دوتا نیزه کمتر بشه
کارمو کردم حسین

می‌میرم اگه بشینی
اشکِ بی کسی بریزی
عزیزان فدای سرت
تو خیلی برام عزیزی

عون و محمد من
فدا سر سه ساله‌ات
آهِ غریبی، نکش
آب میشم از خجالت

کم مارو قبول کن
این دوتا رو قبول کن
هرچی گفتی قبوله
این یه بار رو قبول کن

نشستم تو خیمه و
دلم پر از تاب و تبه
اون که خجالت زده‌است
تو نیستی فقط زینبه

به پای غمت می‌سوزم
آخرش برات می‌میرم
اشاره کنی عزیزم
حقّتو پس می‌گیرم

به آروزم رسیدم
پیش تو رو سفیدم
منم شبیه رباب
یه مادر شهیدم

کم مارو قبول کن
این دو تارو قبول کن
هر چی گفتی قبوله
این یه بارو قبول کن