دنیای من

اونی‌که پهنه سفره‌ش این شبا گداشو می‌بینه 
پای حرف منم شبیه اون غریبه می‌شینه 
اصلاً امید هر غریب و مسکینه

برا چی می‌خوری غصه‌ی فردا
قبل از این‌که بخوای می‌بخشه آقا
پیش کریم بیای می‌شه فراموش
هرچی غمه تو دنیا

دنیای منه
امام حسن بزرگ‌تر از دردای منه... 

وقتی که از همه خسته می‌شم بازم یه راه دارم
یه رفیقی که عمریه باهاش برو بیا دارم
منِ بی‌کس و کار امام رضا دارم

فقط امام رضاست دوای هر دردم
مثل کبوترا دورش می‌گردم 
از بچگی که دستمو گرفته
دیگه رهاش نکردم

دنیای منه
امام رضا بزرگ‌تر از دردای منه... 

شاید ازم بپرسن این روزا هنوز دوسش داری؟
چی گرفتی از این سینه زدن از این عزاداری؟
آخه روضه میری تو این گرفتاری؟

آره دوسش دارم مثل قدیما
آره غلامشم برا همیشه
بگو که زندگیت بدون این عشق
مگه زندگی می‌شه

دنیای منه
امام حسین بزرگ‌تر از دردای منه...