دل سرا پردهی محبّت اوست دیده آیینهدارِ طلعت اوست من که سر درنیاورم به دُکُن گردنم زیر بار منّت اوست تو و طوبی و ما قامتِ یار، یار، یار، یار فکر هر کس، به قدر همّت اوست علی علی علی علی... گر من آلوده دامنم چه عجب همه عالم، گواه عصمت اوست من که باشم در آن حرم که صبا پردهدارِ حریم حُرمت اوست تو و طوبی و ما قامتِ یار یار یار یار فکر هر کس به قدر همّت او او او او علی علی علی علی علی... حق علی مولا...