دل و روح ما

دل و روح ما، سر و جان ما
لِتُرابِ مَقدَمِکَ الفِدا

عَظُمَ البَلاء، بَرِحَ الخَفا
فرج است راه نجات ما

(العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا)

همه ناتوان، همه روسیاه
همه در کشاکش راه و چاه

همه تا کمر به گل گناه
خجلیم  وَ انکَشَفَ الغِطاء

نه رسیده شام غمی به سر
نه رسیده از سحری خبر

نه کسی به فکر کسی دگر
تو بیا که وَ انقَطَعَ الرَجاء

(العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا)

(نه کسی هوایی فیض رب)۲
نه به فکر واجب و مستحب

ظهر الفساد و بما کسب
تو بیا که تازه شود هوا

غم شام و کوفه و کربلا
شده داغ جان تو سال‌ها

که هر آن صباح و هر آن مَساء
بَدَل الدُموعِکَ بِالدِما

گله و شکایت خویشتن
به کجا برد دل تنگ من 

تو بیا و سری به دلم بزن
که تو مُستَعانی و مُشتَکی

تو بیا که سر بزند بهار
به خزان دائم روزگار 

به جهان ما برکت بیار
که به یُمنِکَ رُزِقَ الوَرا

(العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا)

تو بیا که عهد وفا شود
دل خلق جای خدا شود

که زمان صلح و صفا شود
به جمالک کشف الدجی

تو بیا و چاره‌ی نو بساز
که به شما شود در صبح باز

شب عاشقانه و بس دراز
و بنور وجهک منتهی

(العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا، العجل مولا)