دل دیوونه بازم منو می‌کشه سمتت

(دل دیوونه بازم، منو می‌کشه سمتت
مثل این‌که خمار زیارتته
آقا بهترین حسّه، می‌دونی چیه قصّه
خون من آغشته به تربتته) ۲

پا عَلمت بزرگ شدم حالا
جوونیم نذریِ رقیته
نگرونیم تو روضه غیبته
خونه‌ی اوّل من هیئته

سایه‌ات روی سر ما مستدام
تو از اول آقایی من غلام
دنیا ارزونیِ اهلش فقط
از این دنیا یه کربلا می‌خوام

(جان اباعبدالله حسین، جان اباعبدالله) ۶

حرومم باشه عشقی، که به جز شما باشه
من از اول دیوونه‌ی خودتم
می‌دونم که می‌بخشی، منو بابت حرفم
آخه رُک به تو می‌گم عاشقتم

کی غیر از تو هوای من رو داشت
کی دستاشو روی سرم گذاشت
(دنیا ارزونی اهلش که من
شاهی دارم که می‌میرم براش) ۲

آخه کِی باورم می‌شد یه روز
این‌جوری پیش تو عزیز بشم
دنیا هفت پشتش هم برا شما
من حرفامو به اربابم می‌گم

(جان اباعبدالله حسین، جان اباعبدالله) ۴

عجب حسِّ قشنگی، توی روضه‌ها دارم
همش انگاری که وسط اَبرام
می‌دونم که آخر سر، می‌رسه اون روز که
حاجتم رو می‌گیرمش از آقام

چقدر دست به دعاشِه مادرم
کربلامو بده منم برم
چی می‌شه یک شبم نظر کنی
مارو دعوت کنی توی حرم

هر کی با تو رفاقتی داره
آخر سر از تو روزی می‌گیره
مطمئنم غلام‌سیاهت یه روز
دم شیش‌گوشه واست‌ می‌میره

(جان اباعبدالله حسین، جان اباعبدالله) ۲