دل خراب منو مهر بوتراب در او

دل خراب من و مهر بوتراب در او
خرابه‌ای ا‌ست که تابیده آفتاب در او

به ذره گر نظر لطف بوتراب کند
به آسمان رود و کار آفتاب کند

مدد نما که به پابوسی شما برسم
دلم هوای نجف کرده یا علی مددی

هزار شکر که نان تنور فاطمه‌ات
مرا گدای نجف کرده‌ یا علی مددی

(علی، علی)

او خدا را دیده است و ما علی را دیده‌ایم
پس خدای دیده را هر دو پرستش می‌کنیم

بهشت را بهشته‌ام بهشت من علی بود
علی است آن که از رخش بهشت منجلی بود

الا که رحمت آیتی ز رحمت علی بود
همه کتاب انبیا حکایت علی بود

بهشت و هرچه اندر او عنایت علی بود
اجلّ نعمت خدا ولایت علی بود

کسی که ساقی مرا نموده مست فاطمه است
علی شناس مصطفی علی پرست فاطمه است