دل از تموم دنیا دل از خودم بریدم

دل از تموم دنیا، دل از خودم بریدم
عمرم به سر رسید و روی تو رو ندیدم

خیلی دلم شکسته نذار که نا امید شم
خیلی دلم گرفته منم میخوام شهید شم

دنیا پر از دروغه دنیا پر از گناهه
چکار کنم که چهره‌م مثل دلم سیاهه

خوب می‌دونی که بی تو سیاهه روزگارم
خوب می‌دونی بجز تو هیچ کسی رو ندارم

از عمر پیرغلامت دیگه نمونده چیزی
قول بده جان جدت آبرومو نریزی

برای دلمرده‌ها آب حیات حسینه
تموم درها بسته‌ست باب نجات حسینه

هیئت هفتگیمون حال و هوایی داشتیم
برای روز محشر با تو قرار می‌ذاشتیم

تو از همون بچگی خیلی هوامو داشتی
برای من آقاجون هیچ موقع کم نذاشتی

هزار دفعه تو ذهنم عکستو می‌کشیدم
تک تک خیمه‌هاتو با چشم دل می‌دیدم

این خیمۀ بزرگی که اولِ خیمه‌هاست
پناه اهلبیته اینجا مقر سقاست

سقای دشت کربلا اباالفضل اباالفضل اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل اباالفضل اباالفضل

این تل زینبیه‌ست همون بالای گودال
هنوز حسین زنده‌ست هنوز نرفته از حال
****
غرق خون شد غروب
ذوالجناح سم مکوب

این غروب آفتاب زینب است
آسمان در اضطراب زینب است

آمده زلزله، می‌کند هروله
فاطمه را صدا مزن جان برادر
اینگونه دست و پا مزن جان برادر
****
دیدم زمین می‌لرزه بارون خون می‌باره
هیشکی تو این معرکه راه فرار نداره

دیدم بدونِ بابا زنده بودن محاله
دیدم آتیش گرفته دومنِ یک سه ساله

نوازش یتیمه سیلی و تازیانه
بچه‌های حسینو زدن به هر بهانه

اینا که بعدِ معجر گوشواره را می‌دزدن
از لابلای آتیش گهواره رو می‌دزدن

کبوترای زخمی سه روزه آب نخوردن
پرِ کبوترا رو اسبا کجا می‌بردن

الهی یا الهی برس به داد زینب
خون دل غنچه‌ها کجا و سم مرکب