دلم با غصه مانوسه خاک حرم رو می‌بوسه

دلم با غصه مأنوسه، خاک حرم رو می‌بوسه
گریه کن ای دل عاشق صاحب عزا شَه طوسه

خودتو به حرم برسون
نماز عشقو اینجا بخون
قم قبله گاه ایرانِ

اینجا بهشت و وادیِ طور
اینجا حریم بانوی نور
خواهر و عشق سلطانِ

بی بی نگاهی کن به دلم
کریمه ای و من سائلم
برا تو مشکی پوشیدم

یه وقت بهم نگی که برو
وقتی دیدم مزار تو رو
مزار مادرو دیدم

به حلقه‌ی عصمت نگینی
ملیکه‌ی ایران زمینی

(یا حضرت معصومه بی بی۳)۲

این لحظه‌های جانکاهو، فراق یار دلخواهو
به شوق دیدن دلبر اومدی این همه راهو

ولی جدایی تقدیره و
ثانیه‌ها نفس گیره و
درگیر دلبره فکرت

توو قلبته یه راز مگو
نفس نفس با بغضِ گلو
رضا رضا شده ذکرت

برادرت قرار تو و
برادرت نگار تو و
برادرت بهارت بود

نمیشه دل غمش رو نَگه
همش میگم چی میشد اگه
امام رضا کنارت بود

منتظر یه مَه‌جَبینی
ملیکه ی ایران زمینی

(یا حضرت معصومه بی بی۳)۲

با این دل پریشونم، با چشم غرق بارونم
ازت اجازه میگیرم برا تو روضه می‌خونم

با کوه عزت اومدی و
به شهر غیرت اومدی و
دل نگرونی لازم نیست

اگرچه از رضایی جدا
ولی میگم که شکر خدا
نامَحرمی مزاحم نیست

یه عمّه‌ی امام زمان
تویی و شهر اهل ولا
با این شکوه مهمونیش

یه عمّه‌ی امام زمان
زینب میون شام بلا
سنگ جفا و پیشونیش

گریه بکن که دل غمینی
ملیکه‌ی ایران زمینی

(یا حضرت معصومه بی بی۳)۲

اینو بدون که دشمن‌ها، ریشه رو میزنن تنها
این روضه‌ها صاحب داره امون زِ شبهه افکن‌ها

با حال کربلایی میگم
من اینو به اونایی میگم
که افتادن توو بیراهه

بی وفایی رو یاد نگیرید
از روضه‌ها ایراد نگیرید
چوب می‌خورید به واللّهه

بی او شور دل انگیزی نیست
غذای نذری که چیزی نیست
جون ما نذر آقامون

ذکرش عجب عقیقی شده
باید به هر طریقی شده
وا بشه به حرم پامون

برای کربلات هلاکِ
سینه زنی که سینه چاکِ

(آقام آقام حسین زهرا ۳)