دریا تشنه‌ی مرامت، دنیا رو زدن به نامت
غبطه می‌خورن شهیدا، به مقامت
اونی که یه نیم نگاهش، سلمان پروره اباالفضل
اونی که همه امیدِ روز محشره اباالفضل
مادرم فدای مادرِ اباالفضل
فردای محشر شفاعت می‌کنه
روز قیامت قیامت می‌کنه
واسه‌ی بخشیدنِ عالم دوتا
دست بریدش کفایت می‌کنه
دستامو بگیر، بی دست کربلا ...
یا اُمُ البُکاء رقیّه، یا مولاتَنا رقیّه
بِأَبی أَنتَ و اُمی یا رقیّه
هم رِیحانَةُ الحُسِين و هم ريحانه‌ی اباالفضل
مستم از نام رقیّه، در میخانه‌ی اباالفضل
ای طبیبِ شفاخانه‌ی اباالفضل
فردای محشر شفاعت می‌کنه
روز قیامت قیامت می‌کنه
رو شونه‌ی اباالفضل می‌شینه و
بر اهل محشر نظارت می‌کنه
