درمون درد لاعلاجم حسین

درمون درد لاعلاجم حسین
تو اوج سختی احتیاجم حسین

محور آسمون، تاروپودی از عباته
حسرت جبرییل، خادمی تو روضه‌هاته

حرمتو وقتی می‌بینم
غم‌های دلم میره از یاد
چه نعمتی بالاتر از این
که خدا شما رو به من داد

آقام آقام آقام حسینه ...

اسمت حسین دلیل آرامشه
این گریه‌ها نشونه‌ی خواهشه

مرهم زخم تو،اشک چشم سینه‌زن‌هاست
اشک چشمای من، حاصل دعای زهراست 

نمی‌کنم هرگز فراموش 
پای عَلَمت گریه کردم
هرجا برم آخر یه روزی 
آقا پیش تو برمی‌گردم 

آقام آقام آقام حسینه ...

قیامتم به داد من می‌رسی
تنهام نذار تو اوج دلواپسی

با ابالفضل بیا، وقت احتضارم آقا
کاش می‌شد مثل جوُن، سر روپات بذارم آقا

نذار آقا تنهای تنها
تو خونه‌ی قبرم بپوسم
بذار پاتو روی جنازه‌ام 
جای قدماتو می‌بوسم

آقام آقام آقام حسینه ...