درد یتیمی درمان ندارد

درد یتیمی درمان ندارد
شوریده‌حالی سامان ندارد
من آخرینم، تنهاترینم، دل‌دار مه‌جبینم
یار و امیرم، رخصت بگیرم، بر سینه‌ات بمیرم
ای وای عموجان، ای وای عموجان، ای وای عموحسین‌جان
***
گرچه یتیمم زهراسرشتم
آغوش گرمت باغ بهشتم
دستم فدایت، کردم صدایت، گشتم سپر برایت
صدها چو من هم گردد فدایت، تا خم می سلامت
ای وای عموجان، ای وای عموجان، ای وای عموحسین‌جان
همه مستان باده خورده و من می نخورده از این جام شیرینم