خوشم که دیده ی ما را پر آب میبینی

خوشم که دیده ی مارا پر آب میبینی
مگو که پای دوچشمم سراب میبینی

تو اشک میدهی و من از این حراسم
که دوباره مستحقم که عذاب میبینی

فراری‌ام زخودم گوشه ای پناه بده
اگر جان دلم را خراب میبینی

صفات بنده ندارم که مضطرب هستم
چقدر دردل من اضطراب میبینی

تویی که نیمه شب از بسترم کنی بیدار
اگر چه سخت مرا غرق خواب میبینی

به حب فاطمه نورانی کنی وقتی
دوباره قلب مرا در حجاب میبینی

قسم به حیدر کرار ختکم از نجف است
مرا چوخاک ره ابئتراب میبینی

به احترام سحر های کربلا العفو