خدا کند که نرانند عبد سر به هوا را

(خدا کند که نرانند، عبد سر به هوا را
به نوکری بنویسند، نام و منسب ما را)۲

خدا کند که نگیرن، اشک چشم غلام و
خدا کند که نگیرند، طبع شعر گدا را

اگر بناست که روزی زنم ز غیر شما دم
(همان بِه است بگیرند این طنین صدا را)۲

فقط نه این که طنین صدای بی تو نخواهم
(خدا گواه‌ست نخواهم دگر ز نای نوا را)۲

نرفته است ز یادم هنوز این که چه بودم
و این که باز.نراندی منِ تمام خطا را

هزار مرتبه دادی تو آبرو به دو عالم
همین غلام سیاه به شَهر، شُهره‌نما را

(در این مسیر گدایی، تمام کرده‌ای آقا)۲
به حق نوکر خود، لطف و بذل و جود و عطا را

تمام هست دخیلت همین نشانه
که دارد چقدر دست کریم تو با فقیر مدارا

(به حال و روز خودم هی نگاه می‌کنم آقا)۲
(چقدر خوب خریدی، گدای بی سر و پا را)۲