حسین جان، گلوی بریدت

حسین جان، گلوی بریدت همیشه به یادم می‌مونه
روی چادر سوخته‌ی من هنوز رد خونه، واویلا

سرِ تو که رو نیزه‌ها رفت، یا مظلوم
هم از چادرم زیر پا رفت، یا مظلوم

جلو چشم نامحرمان افتادم
پناه غریبیم کجارفت؟ یا مظلوم

تا حالا، از این خونواده زنی رو نبردن اسارت
الهی می‌مردم نمی‌دیدم اینقدر جسارت، واویلا

به آتیش کشیدند حرم رو، یا مظلوم
نبودی شکستند سرم رو، یا مظلوم

ندیدی چشای ترم رو با غیرت
شلوغیِ دورو برم رو، یا مظلوم