حرمت یه تیکه از بهشته که توی خراسانه

حرمت یه تکه از بهشته که توی خراسانه
آب سقاخونه‌ی تو باده‌ی روضه‌ی رضوانه
ضریح تو مثل یک قلبه که تو سینه‌ی ایرانه

نه خودت که نوکرات کار خدایی می‌کنند
با نگاه لطف تو گره‌گشایی می‌کنند
اونا که راه میونبر به خدا رو بلدند
در خونه‌ت میان و ازت گدایی می‌کنند

هرکس گدای درگه باب‌الرضا شود
از فضل او چنان ببرد تا رضا شود
نابرده رنج گنج دو عالم به او دهند
هرکس که سائل پسر مرتضی شود

(جانم رضا جانم رضا جانم رضا، ای جانم رضا)

مگه شاهیِ تو ای شاه جهان قابل کتمانه
سایه‌ی عنایتت روی سر عالم امکانه
ضربان قلب هستی نغمه‌ی رضارضاجانه

اونا‌که تو سفره‌داری ادعایی می‌کنند
توی بخشش و کرم سرو صدایی می‌کنند
خودشون وقتی که توی زندگی کم میارند
در خونه‌ت میان و ازت گدایی می‌کنند

درهای رحمت رضوی چون‌که وا شود
لطفش فزون‌تر از طلب ماسوا شود
تنها نگاه خسته‌ی زائر کفایت است
حاجت به لب نیامده حاجت‌روا شود

(جانم رضا جانم رضا جانم رضا، ای جانم رضا)