حبیبی حسین

باید که عاشق شم
یه جوری که بگــن شبیـــه معشوقم

یه عشقی که آخر
خاکم کنه پــــــای ضریح معشوقم

خاصیت عشق همینه
که رنگ معشوق بگیری

اگه بگه برو بمونی
اگه بگه بمیر بمیری

با این همه ادعا چرا هنوز
این همه فرقه بین ما
بین حسین فاطمه با حسین ما
یادت باشه
که مابه زیر دینشیم
نه اون به زیر دین ما

حبیبی حبیبی تو خیلی غریبی

من از تو ممنونم
که اسم تو ازین نفس نمیگیری

تویی اون آقایی
که چیزیکه دادی پس نمیگیری

مثل غمت پیدا نمیشه
تموم عالمو بگردم

هنوز همون قدی که میخوام
برای تو گریه نکردم

جز عشقتو چی میتونه مرگمو
شیرین تر از عسل کنه
یه ذره خاکو به شفا بدل کنه
هرکی به جز تو بود
محال بود حرُ هم، ببخشه و بغل کنه

با این همه ادعا چرا هنوز
این همه فرقه بین ما
بین حسین فاطمه با حسین ما

یادت باشه
که ما به زیر دینشیم
نه اون به زیر دین ما

حبیبی حبیبی تو خیلی غریبی