گرد و غبارای بیابون کفَن برای پیکرت بود

حبیبی حبیبی، تو خیلی غریبی...

گرد و غبارای بیابون، کفَن برای پیکرت بود
یه قطره‌شم بِهِت ندادن، آبی که مِهر مادرت بود

ای بدن زیرِ سنگ و نیزه‌ها
چی شده نامرتّبی
حتّی به روی نیزه فکرِ زینبی
سه روز رو خاک کربلا رها شدی
ای زینتِ دوش نَبی

حبیبی حبیبی، تو خیلی غریبی...