تو که غیر صلاح و خیر من تو کلامت نیست

تو که غیر صلاح و خیر من تو کلامت نیست
می‌دونم که رهام نمی‌کنی تو مرامت نیست

خوبه برا عشقش بمیره آدم
نمی‌ره یادم حرم و اون سلامی که دادم

سلام ما رو می‌بَرن ملائک
 وَ کَیفَ اَصبِرُ عَلی فِراقِک

دلتنگم برا حرم دلتنگم برا حرم حسین
حسین اربابم، حسین اربابم، حسین اربابم

اولین بار مگه یادم میره
که نگام به پرچم تو افتاد

مادرم اسمتو خوند تو گوشم
پدرم سینه‌زدن یادم داد

عمریه فکر روز و شب من شده تو
چیزی نمی‌خوام از تو به‌غیر از خود تو

من تو رو دارم، چه‌جوری دلم مردّد شه؟
من تو رو دارم، همه دنیا هم با من بد شه
من تو رو دارم، من تو رو دارم

جان آقا، سنَه قربان آقا، سیّد العطشان آقا...

تو رو می‌شناسم از اون روزی که
شنیدم اسمتو گریه کردم

یادته چه حالی داشتم آقا؟
چی می‌شه به اون روزا برگردم؟

من نتونستم اون که تو دوست داری بشم
لحظه به لحظه از تو خجالت می‌کِشم

من تو رو دارم، نوکری هم عالمی داره
من تو رو دارم، دل من مگه غمی داره؟
من تو رو دارم، من تو رو دارم