تو چه كردي كه همه در عجب از كار تواند

تو چه كردي كه همه در عجب از كار تواند
همه حيرانِ تو و كار علمدار تواند

جن و انس و ملك و حور گرفتار تواند
تو چه كردي كه به قلب همگان جا داري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

جدِّ تو احمد مختار، قريشي نسب است
پدرت حيدر كرّار، امير عرب است

مادرت فاطمه ايجاد جهان را، سبب است
نسبي با شرف و مكنتِ والا داري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

انبيا ريزه خورِ خوانِ علي اصغر تو
يوسف انگشت به لب، ماتِ‌ علي اكبر تو

صبر بي‌تاب شد از صبرِ تو و، خواهرِ تو
حسنِ يوسف، يدِ بيضا، دمِ عيسي داري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

دل كه در بزمِ عزاي تو نسوزد دل نيست
هركه از عشقِ تو ديوانه نشد عاقل نيست

نيست آدم هر كس كلبِ ابوفاضل نيست
هيبتِ شيرِ خدا عصمتِ زهرا داري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

گر دهي اذنِ حرم، لطمه زنان خواهم رفت
پا برهنه به سر و سينه زنان خواهم رفت

زيرِ شمشيرِ غمت رقص كنان خواهم رفت
تو بزرگي، تو اميري، تو سر و سرداري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

فاش مي گويم و از گفتۀ خود دلشادم
بندۀ عشقم و از هر دو جهان آزادم

تا ابد كرب و بلايت نرود از يادم
زانكه صحن و حرم و گنبدِ زيبا داري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

بوسه از مرقدِ شش گوشِ تو چيدن دارد
صحنِ زيباي علمدارِ تو ديدن دارد

ناز كن ناز كه نازِ تو خريدن دارد
تو عزيز الله و محبوبِ دلِ داداري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
***

نامت از روزِ ازل وردِ زبانهاست حسين
هركه شد نوكرِ تو سرور و آقاست حسين

مجلسِ روضۀ تو جنَّتُ الاعلي است حسين
سلطنت تا به ابد، بر همه دلها داري

آنچه خوبان همه دارند تو يكجا داري
شاعر: مصطفی رب دوست

***