تویی باب المرادم

تویی باب المرادم
همه‌ی اعتقادم
با دوری امتحان نکن گدا تو
از خاطرم نمیری
مگه میشه نگیری
کسی که سینه میزنه برا تو

با غم تو عجینم
می‌کوبم روی سینم
غم تو به همه دنیا نمیدم
تویی سیدُ الاحرار
پا عَلَم نگهم دار
حالا که از همه دنیا بریدم

دسته خودم نیست آقا  قلباً تورو دوست دارم
خودم اینو میدونم ولم کنی بیچارم
حرم تو رویامه توی شبِ مهتابی
گشتم همه دنیارو نیست مثل تو اربابی

حسین حسین ای جانم

زحمتم رو کشیدی
تو اوج ناامیدی
کسی جز تو نبود پشت و پناهم
من کویر تویی رودم
توی بی راهِ بودم
روضه‌های تو کرده سر به راهم

ممنون لطف زهرام
اگه میباره چشمام
تو غمت رو به هر دلی نمیدی
تو سختی‌های دنیا
هوامو داشتی اما
غیر بدی ازم چیزی ندیدی

از تو چه پنهون دوریت
برا دلم سنگینه
تویی همون آقا که
حتی غمت شیرینه
از کرم تو دوره
اگه بگی غم سیری
هر چی باشم بازم
دست من و می‌گیری

حسین حسین ای جانم