تا قدم میزاره زینب

تا قدم میزاره زینب، روی قلب شهر کوفه، با صلابت
به تمام لشکر یزید ملعون، میده درس، وقار و عزت

واهالی کلیسا، گبر و ترسا، همه مبهوت
که چگونه اینقدر شکوه و هیبت، دارد این زن، در اسارت

زینب بنت جلیله، زینب فخر قبیله
وقتی خطبه می‌خونه، لشکر خار و ذلیله

یه تنه نتیجه‌ی جنگو به هم میزنه
حیدرو به سوی کوفه تا قدم میزنه

وقتی سمت منبر علی میره انگار
حیدر اومده که خیبر و زجا بکنه

برو رو منبر حیدر که بفهمند کیه کرار کیه زینب
زنده کن یاد پدر رو که ببینند کیه سردار کیه زینب

شده کوفه تحت فرمان، که رسیده شیر غُرّان
با یه ترس و وحشتی ازم می‌پرسند، همه اشرار کیه زینب

این زن صدتا یه مرده، زینب مرد نبرده
خطبش یه کاری کرده، رنگ چهره‌ها زرده

مثل عباس علی محافظ علمه
شهره به عقیله بین عرب و عجمه

زیر و رو می‌کنه، بی بی روبروی همه
کاخ مرجانه را تنها با دو تا کلمه