بی تو چه کند مولا

بی‌تو چه کُنَد مولا
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(بی‌تو چه کُنَد مولا)۲
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(افتاده علی از پا)۲
(یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(بی‌تو چه کُنَد مولا)۲
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(وقت است که از رحمت)۲
دستی زِ علی گیری
 افتاده زِ پا مولا 
یا فاطِمَةُ‌الزَهرا

(بی‌تو چه کُنَد مولا)۲
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

بعد از تو علی از پای افتاد و 
زِ غم، خو کرد با خانه‌نشینی‌ها
(یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(رفتی و علی بی‌تو، بِیتُ‌الحَزَنی دارد)۲
(پُر ناله و پُر غوغا)۲
(یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(بی‌تو چه کُنَد مولا)۲
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(چون محرمِ رازی نیست)۲
با چاه سخن گوید 
تنهاست علی تنها 
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

شب‌ها به مزارِ تو 
می‌گِریَد و می‌سوزد
چون شمع زِ سَر تا پا 
(یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

(بی‌تو چه کُنَد مولا)۲
 (یا فاطِمَةُ‌الزَهرا)۲

«اَلا ای چاه، یارم را گرفتند
گلم، باغم، بهارم را گرفتند
میانِ کوچه‌ها با ضربِ سیلی 
همه دار و ندارم را گرفتند»

«تا نظر بر در و دیوار کنم 
یاد از آن سینه و مِسمار کنم»