بِکَ یا الله، برسون منو به حرم أبی‌عبدالله
دَم افطار که می‌شه به یاد تو
چشمای خشکمو دریا می‌کنم
تشنه و گشنه سر سفره فقط
پای روضه روزه‌مو وا می‌کنم
گریه آب حیاته
گریه واسه حسین تنها راه نجاته
دنیا رو به غروبه
حال گریه‌کنا با حسینه که خوبه
(بکَ یا الله، برسون منو به حرم ابی‌عبدالله)۲
توی آغوش تو آروم می‌شم
کیه مثل تو منو می‌دونه؟
تو حسین بچّگی‌هام هستی
کی برام به جز حسین می‌مونه؟
گریه منشأ نوره
گریه واسه حسین گناهارو می‌شوره
گریه درمون درده
گریه میگه حسین با دل ما چه کرده؟
(بِکَ یا الله، برسون منو به حرم ابی‌عبدالله)۲
تشنه افتاده بودی تو قتلگاه
تیغ شمر اومد و سیرابت کرد
نقشه‌هایی که برا حرم می‌ریخت
توی گودال تو رو بی‌تابت کرد
ای برادرِ زینب
چه بلا‌هایی میاد بعد تو سر زینب
امون از دل زینب
بعد تو بی‌جهاز می‌شه محمل زینب
(بِکَ یا الله، زینبو می‌زنن جلوی ابی‌عبدالله)۲
