بوی سیب و حرم حبیبُ

بوی سیب و حرمِ حبیب و حسینِ غریب و کرب و بلا 
بوی عنبر خنجر روی حنجر، کرب و بلا

بوی احمر، شیش ماهه و اکبر کرب و بلا  
بوی لاله دختر سه ساله خدای آلاله کرب و بلا 

بوی عود و صورت کبود و کرب و بلا
بوی یاس و حرم عباس و خدای احساس و کرب و بلا

بوی شبنم، نفس نفس دم دم، من عاشقت هستم کرب و بلا 
بوی نیلوفر روی نیزه‌ها سر، کرب و بلا

این دلِ رمیده‌ی من، در انتظارِ حرم یاره
می‌خواد شش گوشه ببینه جز غم و زاری کاری نداره

آخرش از عشق تو مولا، می‌میرم، می‌میرم، می‌میرم به خدا
کربلای با صفاتو می‌بینم، می‌بینم، می‌بینم به خدا

اگه ساقی حسینه، من مِی نخورده مستم
به کوی او ببازم، تمام بود و هستم

تو چه در پیمانه کردی؟
که مرا دیوانه‌ی دیوانه‌ی دیوانه کردی

با نگاهت دل ربودی
که مرا مستانه‌ی مستانه‌ی مستانه کردی

چشای قشنگ عباس، دلمو خدایی کرده
مدد آقام اباالفضل، منو کربلایی کرده

آقاجون کن عنایت، تا شوم کربلایی
سائل کوی یارم، می‌کنم من گدایی

کنج قفس می‌تونم باشم، بی هم‌نفس می‌تونم باشم
من بی حسین نمی‌تونم، نمی‌تونم، نمی‌تونم

آخه آقامه دوسش دارم، مولامه دوسش دارم

کربلای تو حسین جان، آقا عشق عالمینه
همه میگن صفای دل، صحن بین الحرمینه

آواره‌ی صحرا می‌تونم باشم، غریب و تنها می‌تونم باشم
بی کربلا نمی‌تونم، نمی‌تونم، نمی‌تونم

آخه ضیاء عینه دوسش دارم
حرم حسینه دوسش دارم

بی ماه فروزان می‌تونم باشم، بی خورشید تابان می‌تونم باشم
بی اباالفضل نمی‌تونم، نمی‌تونم، نمی‌تونم

آخه آقامه دوسش دارم
مولامه دوسش دارم