به هوای حرم

به هَوایِ حَرَم، به اُمیدِ کَرَم
بَر رویِ لَبَم، عَجِل الفَرَجَ
سوی کربُبَلا، به دُعا و بُکا
با هَر قَدَمَم، عَجِل الفَرَجَ

چه خوش آن نَفَسی که به مَحرَمِ دِل بِنِشینَم و تازه کُنَم غَمِ دِل

بِنِویسَم ازآتشِ حِجرِ حَبیبَم وقِصه‌ی غُصه‌ی ماتَمِ دِل

تو میانه‌ی خِیلِ عَزایی و مَن هَمه جا بِرَوَم به بَهانه‌ی تو
همه جا بِرَوَم به بَهانه‌ی تو که مَگَر بِرِسَم دَرِ خانه‌ی تو

اَز کودکی دِلَم به غَمِ جَدِ تو خو گِرِفت
از روضه‌ی حُسِین دِلِ زارَم آبرو گِرِفت

هر گوشه‌ی مَسیر زِ تو می‌جویَم نِشانه‌ای
شوقِ حضورِ تو به دِلَم با هر بهانه‌ای

فَرزَندِ حِیدَر
اُمیدِ آخَر

موعود عالَم
یا مهدی

نَشَوَم به جُز از تو گِدایِ کَسی
نَرَوَم زِ بَرَت به هوایِ کَسی

تو و نوحه وغَم به عَزایِ حُسِین
به فَدایِ تو و به فَدایِ حُسِین

همه جای مَسیرَم از این و از آن
زِتو پُرسَم و جویَم عَیان و نَهان

سُخَن از حُسنِ تو گویَم و بَس
که به نامِ تو زِنده شَوَد دِل و جان

تو میانه‌ی خِیلِ عَزایی ومَن همه جا بِرَوَم به بهانه‌ی تو
همه جا بِرَوَم به بهانه‌ی تو که مَگَر بِِرَسَم دَرِ خانه‌ی تو

مَحبوبِ مَردُمان به ظُهورَت غَم نَهان شَوَد
می‌آیی و زَمین زِ شُکوهَت آسمان شَوَد

اِی صاحبِ زَمان به حُضورَت دِل جَوان شَوَد
عَدلُ و اُمیدُ وعِشق خَبَرِ روزِ جهان شَوَد

فرزند حِیدَر
اُمیدِ آخَر

موعودِ عالَم
یا مَهدی

به هوای حرم