بنگر مه ذی القعده خورشید به بر دارد

بنگر مه ذيقعده، خورشيد به بر دارد
 بنگر حَرَم قرآن، آذين دگر دارد

بنگر شجر عصمت، از نور ثمر دارد
بنگر به بغل نجمه، تابنده قمر دارد

بنگر صدف عترت، پاكيزه گُهر دارد
بنگر خبری تازه، با خويش سحر دارد

سينا شجر آورده، طوبی ثمر آورده
نجمه پسر آورده، قرص قمر آورده

ای نجمه مبارک باد، قرص قمر آوردی
خورشيد ولايت را، وقت سحر آوردی

يا موسی جعفر را، نور بصر آوردی
از دامن ذيقعده، ماهی دگر آوردی

انوار الهی را، با اين پسر آوردی
من هر چه كنم وصفش، تو خوبتر آوردی

مرآت جمال حق، توحید تمام است این
تا دهر خدا دارد، بر خلق امام است این

سینا شجر آورده، طوبی ثمر آورده
نجمه پسر آورده، قرص قمر آورده

(ابالحسن)

ای مرغ سحر اعجاز، با حق حق و هو هو کن
از هر دو جهان بگذر، در بیت ولا رو کن

صورت متبرک از، خاک سر آن کو کن
گلزار وجودت را، خرم کن و خوشبو کن

با نغمه‌ی خوش توصیف، از ضامن آهو کن
آینه‌ی جان روشن، با مِهر رخ او کن

انوار جلی را بین، حسن ازلی را بین
با آل محمد باش، رخسار علی را بین

سینا شجر آورده، طوبی قمر آورده
نجمه پسر آورده، قرص قمر اورده

(صل علی محمد، امام رضا خوش آمد)

(اللهم صل علی محمد و آل محمد)
*****
خوش آنکه دل در هوای تو بسته
که چشم و دل از ماسوای تو بسته
شفاعت بدون تو، معنا ندارد
رضای خدا بر رضای تو بسته

دری هست درگاه رحمت که گردد
برای تو باز و برای تو بسته
کرم چهره بر آستان تو سوده
شفا دل، به دارالشفای تو بسته

(سر رشته‌ی رحمت آسمانی
به گلدسته‌های طلای تو بسته) ۲
بشر نه، که جبریل دامان خدمت
به ایوان و صحن و سرای تو بسته