بلند مرتبه شاهی از صدر زین افتاد

بلندمرتبه شاهی، از صدر زین افتاد
تا بر زمین افتاد

از خیمه زد به میدان، ابن الحسن رجز خوان
مرثیه شد حماسی، با رزم این نوجوان

وارث شمشیر سر به لشکر زد
بی سپر به لشکر زد
به چه تیغ برانی
چه میدانی

لا اُفارق عَمی، به لب داره می‌ره
با غضب داره میره
للعجب چه طوفانی
چه جولانی

(جانم عبدالله، یابن کریم الله)۳

بلند مرتبه شاهی، از صدر زین افتاد
تا بر زمین افتاد
بلند مرتبه شاهی، افتاده در گودال
آمد به استقبال

از خیمه تیغ آخر، شاگرد رزم اکبر
جانم به این شجاعت، جانم به این دلاور

آمده میدان، پهلوان ماریه
گفت یابن زانیه، بنگر اینک عبدالله
رسید از راه

تا که در خونش، ارث از حسن دارد
تا که جان به تن دارد
پیش مرگ ثارالله، منم والله

(جانم عبدالله، یابن کریم الله)۳