بعد از نبی به فاطمه دنیا وفا نكرد

بعد از نبی به فاطمه دنیا وفا نكرد
غربت رسید و دامن او را رها نكرد

او را زدند در بَرِ چشمان مرتضی
ناله ز ضربه ها به بَر مرتضی نكرد

ذكر لبش به زیر لگد، یا علی مدد
از عمق سینه عشق علی را جدا نكرد

شمع وجود او به دل شعله آب شد
جز عشق مرتضی به كسی اعتنا نكرد

در راه رهبری قدمش خستگی نداشت
دستش شكست، دست علی را رها نكرد

دستی كه شد شكسته از آن ضربه ها، دگر
گندم برای نان علی آسیا نكرد

جز آن سحر كه مرگ طلب كرد از خدا
در كل عمر، بهر خودش یك دعا نكرد

شب ها به سجده بود و همه روز، روزه دار
در پای سفره بی علی افطار وا نكرد

جز لحظه ای كه دیده به تابوت خود گشود
زهرای خسته، خنده ی دندان نما نكرد

***
جز آن زمان كه مشك به دندان گرفته بود

در پیش خلق خنده ی دندان نما نكرد