بسم رب الحسین آغاز صحبت عارفان حق بین است

بسم رب الحسین آغاز صحبت عارفان حق‌بین است 
 روضه‌خوانت خداست در محشر با نبی گریه می‌کند حیدر 

عشق یعنی که گریه کردن بر داغ تو اصل اول دین است 
حسین جان قطره در وادی شما دریاست 

ادعا محضر تو بی‌معناست پیش زهرا مقام او بالاست
هر که در مجلس تو پایین است

 قدر این چشم‌های گریان را بهتر از من حبیب می‌داند
 بوسه‌گاه ملائک عرش است دیده‌ای که به اشک آذین است 

آنچه گنجینه گدای شماست پیرهن مشکی عزای شماست 
روز اول که دیدمش گفتم آن که روزم کند سپید این است

حسین جان اینکه بعد از شنیدن داغت همچنان زنده‌ام 
خودش یعنی در عزای تو کم گذاشتم نوکرت را ببخش غمگینم 

آقا جان هر که جز تو رفیق راهم شد باعث جرم و اشتباهم شد

دیگر از تو جدا نخواهم شد 
بهترین یار یار دیرین است

از وفاتم که می‌شوی آگاه 
حتم دارم که می‌رسی از راه 

السلام علیک یا ارباب اولین ذکر بعد تلقین است
ارباب با وفا منو نگاه کن منو دعا کن

کاش می‌شد بمیرم از غم تو
در شب هشتم محرم تو 

صورت پیرمردها حتی در غم اکبر تو خونین است 
این فقط که علی‌اکبر نیست احمد و حیدر و حسن هم هست 

بی سبب نیست این عبا آنقدر روی دوش قبیله سنگین است
 گریه های های تو یک سو خنده آن حرامیان یک سو

همه آن‌ها که هلهله کردند نسلشان مستحق نفرین است

مقتل نوشته است چه زجری کشیده‌ای
یک نصف روز ذبح گلوی تو کار برد

وای حسین 

اونی که باید داغ ببینه حسینه


بنی، والدی(۳)



اگر چه بردن جسمت به عهده‌ی پدر است
حساب کردم، دیدم که کار صد نفر است


تنت چون خوشه‌ی انگور دانه دانه شده
فتاده بر روی خاک و جدای ز یکدیگر است

علی جان، علی جانم
بلند گریه نکردم به غسل مادر خود
صدای گریه من از صدای خنده سر است 

پیش دشمن نسپندی  این همه من گریه کنم
مانده‌ام پیش تو بر چند بدن گریه کنم


مه داورم، شه محشرم، علی‌اکبرم، علی‌اکبرم
روح انوارم، ره اطهرم، علی‌اکبرم، علی‌اکبرم

(مه داورم، شه محشرم، علی‌اکبرم، علی‌اکبرم
رخ انوارم، ره اطهرم، علی‌اکبرم، علی‌اکبرم)(۴)

جلوات من همه سرمدی و همه جلوات من چون احمدی
چون پیمبرم ز همه سرم علی‌اکبرم، علی‌اکبرم

(مه داورم، شه محشرم، علی‌اکبرم، علی‌اکبرم
رخ انوارم، ره اطهرم، علی‌اکبرم، علی‌اکبرم)(۴)

نه چو یوسفم، نه چو یونسم، نه چوی سیم، نه چو موسیم
گل کوثرم، گل حیدرم علی‌اکبرم، علی‌اکبرم 

گه رفتنم همه ملتهب، ز ودای من همه منقلب
که به جنگ دشمن کفارم، قدمی به پیش،  قدمی به پس
که پدر نظرم کندمو بس
شده، شده لحظه‌ی آخرم علی‌اکبرم 

علی‌اکبرم (۲)

وای علی‌اکبرم نور دو دیده‌ی تنم(۲)