نوحوا، نوحوا، نوحوا علی شِبلی

نوحوا، نوحوا، نوحوا علی شِبلی
برگشتی ولی مادر لب تشنه‌تر از قبلی

موقع غارتِ حرم رسیدن
عبا رو از زیر تنت کشیدن
سر تو رو، رو پای من بریدن یا وَلَدی

مُردم من بالا سرِ تو
چی آوردن به سرِ پیکر تو
ای شهیدِ اِرباً اِربا تو حرم
دوباره پخش شده پیکر تو

همه رفتن از حرم ولی
داره می‌سوزه تنت علی

واویلا واویلا، بی‌پسر اُمِّ لیلا...

نوحوا، نوحوا، نوحوا علی المظلوم
تا نمیرم از داغت دیگه نمی‌شم آروم

بارونِ تیر و نیزه‌ها شدید شد
با لب تشنه پسرم شهید شو
محاسنِ بابای تو سفید شد یا ولدی

رفتی تو خیمه همهمه‌ست
زخم پهلوی تو مثل فاطمه‌ست
قاتل تو یک نفر نبود علی
به خدا خونِ تو گردن همه‌ست

ای‌وای از شمر و طعنه‌هاش
منو زجرم میده زجر و خنده‌هاش
وقتی جا می‌مونه پشت قافله
از رو نِی مراقب رقیه باش

چی بگم از غمِ مادرت
بین نامَحرمه مادرت

(واویلا واویلا، بی‌پسر اُمِّ لیلا)۲