برادر ابالفضل‌ جانِ حسین

برادر! ابالفضل‌جانِ حسین!
مَه کاملِ آسمان حسین!
به یک خشم تو لشکری می‌گریخت
فدایت شوم مهربان حسین
فقیه و بصیری، خطیب و دلیر
علی‌خوی زهرانشان حسین!
همیشه به من «چشم» گفتی و کشت
سکوتت مرا، رازدان حسین
نشسته به چشمان تو تیرها
سیه‌چشم ابروکمان حسین!
نه تنها دو دست و دو چشمت؛ که بود
تمام وجودت ازآنِ حسین
که بر فرقت ای ماه من! زد عمود؟
که تیره شده آسمان حسین!
تو برگرد! دیگر کسی تشنه نیست
قرار دل کودکان حسین!
چرا ساکتی؟ کاشف الکرب من!
نبینم غمت را جهان حسین!
فتوحات کردی تو! بالا بگیر
سرت را! جهان پهلوان حسین
تو فتح دل عالمی کرده‌ای
تویی قبله‌ی عاشقان حسین
برادر! «برادر» صدایم بزن
صدایم کن ای خوش‌‌زبان حسین
سبکبال بر دست من می روی
چه سنگین شده امتحان حسین
به زهرا قسم! بی تو در این غروب
به آتش کِشند آشیان حسین
پس از تو، جوانمردِ ام‌ّالبنین!
اسارت رَوَد خاندان حسین
پس از تو، علمدار خوش‌غیرتم!
کجا می‌رود کاروان حسین...