بارونی میشه دیده‌ ها

بارونی میشه دیده‌ها
بین اون حریم خدا وقتی که زائری نداره

انگار این خود بقیع
سامرا وقتی غروباش دلگیر و پر از غبار

(وقتی که پر از غبار) 3

یه نوای محزون با آهی که توی سینه است
غروب سامرا مثل مدینه است

(غریب آقام، وای) 5

*****

جوونیو ارث بردی، از جوونی زهرا
داری میون سینه مصیبت و غم و بغض گلوگیر

تو حسن ثانی آل عبایی که
شعله آتیش عداوت سقیفه هم کرده تو را پیر

عمری با آه توی چشم خونه
می‌گیری دم وا اُماه، دل رو می‌سوزونی

روضه از کوچه‌های تنگ و غصب
فدک و رخ نیلی فاطمه می‌خونی

مادر آخه به چه جرمی تو رو تو کوچه
یه نامرد به دور از چشم‌های حیدر کتک زد

(غریب آقام، وای) 5

*****

خوب که دم رفتن نداری غم مَعجَر
خوب که نه حرفی از خنجر و نه حرفی از نبش مزارت

خوبه که نموند آقا آرزوی دیدار مهدی رو دلت
خوبه که اومدش با ظرف آب کنارت

سیّد و اهل بیتی اِسقَنی الماء
گفتی آقا با رعشه از عمق نفسهات

غرق خون لبای تو شد چون هربار
بس که ظرف آب آقا خورد رو خشکی لبهات

شده اشهد تو آقا با لب‌های خون و عطشان
فدای لب‌های خشک (حسین جان) 3

(غریب آقام، وای) 5

*****

(سینه‌زن عاشورا با دلی مثل دریا) 4
می‌مونه پای مولا اگه بِرِه بالای دار سَرش هم

جواز شهادت رو، عزّت و بصیرت رو
عاشقی و غیرت رو، می‌گیره از خدا به زیر پرچم

سربندش همیشه رو پیشونیشه
دلیل پریشونیشه نگاهی که خیس

روز و شب مثل شهدا تو جبهه
همیشه وصیّت نامه داره می‌نویسه

(دلم به یاد شهیدا شده کربلایی) 3
به یاد حرم آقا شده هوایی

(حسین وای) 2