ای پناه اهل عالم

ای پناهِ اهل عالم، دین حق را زنده کردی
با عزایت در مُحرّم، اسوه‌ی آزادگیِ نسل آدم

گفت و لیلا با دو صد غم:
ای جوان نا مرادم، جانب میدان مرو ارام جانم

(لکَ لَبَیک)۴

تو شأن آیه آیه‌ی قرآنی
مسلمانت شد راهب نصرانی

بأین مسلم و بأين هانی؟
بپا کرده عشقت عجب طوفانی

چنان گریه بر تو فضیلت دارد
غلامت هرکس شد هویت دارد

جهان بر عشقت محوریت دارد
تو عشقی هستی که حقیقت دارد

(عشق بی تکراری یا اباعبدلله)۲
یاور بی یاری، یا اباعبدالله

ای پناه عالم اباعبدالله، ای امام آدم اباعبدالله
سید الاحراری یا اباعبدالله

(ابا عبدالله، یا اباعبدالله)۴

(یه عمره پای عشق تو درگیرم)۲
خوشم مجنونم و خوش به این تقدیرم

(تو لب تر کن بی شک برات می‌میرم)۲
در خونت آقا بزن زنجیرم

ندارم غیر از تو کسی رو والله
اباعبدالله یا اباعبدالله