ای لیله‌ی قدر آیتی از مویت
باشد که فِتد به دست ما گیسویت
از یُمن طلوع ماه روی تو، حسن
شد ماه خدا دو نیمه چون ابرویت
امشب ز سما نور خدا می‌آید
سر منشأ احسان و عطا می‌آید
در دهر تمام شیعیان مسرورند
زیرا که امام مجتبی می‌آید
ابر کَرم خدا ببارد امشب
نومید کسی را نگذارد امشب
شکرانه‌ی زادروز میلاد حسن
زهرا به بقیع جشن دارد امشب
****
دلم امشب ترانه‌ای دارد
نغمه‌ی عاشقانه‌ای دارد
جان ز شادی به تن نمی‌گنجد
که ز جانان نشانه‌ای دارد
یار خود تا کجا فرود آید
که به هر دیده خانه‌ای دارد
مرغ دل محو خال و طرّه‌ی اوست
که عجب دام و دانه‌ای دارد
فاطمه عصمت خدا امشب
پسر نازدانه‌ای دارد
حسن ابن علی که چون احمد
شوکت خسروانه‌ای دارد
حضرتش در سخاوت و احسان
دستگاه یگانه‌ای دارد
چون محمد برای دشمن و دوست
رحمت بی‌کرانه‌ای دارد
خرم از اوست ملک دین که چنین
شهریار یگانه‌ای دارد
برتر از آسمان به ارض بقیع
حضرتش آستانه‌ای دارد
سر بر آن آستانه می‌ساید
هر که با او میانه‌ای دارد
مرغ تبم ز شوق مقدم گل
بَه چه زیبا ترانه‌ای دارد
حسن آمد به حُسن ذات و صفات
کن نثار جمال او صلوات
(صل علی محمد و آل محمد
امام مجتبی در ماه خدا خوش آمد)
یا رب امشب که عالمی زیباست
مَه روی که انجمن آراست
مَه و انجُم همان مَه و انجُم
شب و دنیا همان شب و دنیا
این درخشندگی ز جلوه‌ی کیست
که از او روشن این شب یلداست
هرچه هست این شب خجسته نشان
به گمانم که بهترین شب‌هاست
شب مسعود نیمه‌ی رمضان
شب میلاد زاده‌ی زهراست
پسری زاده حضرت زهرا
که سراپا نشانه‌ی تقواست
گر بَرندش چو غنچه دست به دست
اولین طفل عترت طاهاست
نور چشم محمد است و علی
مظهر کردگار بی‌همتاست
سبت اول خلیفه‌ی دوم
رکن چهارم ز پنج آل عباست
پدر و جد و مادرش هر سه
حجت و عصمت و رسول خداست
می‌دمد آفتاب و هر ذره
باز اینسان ز شوق نغمه‌سراست
حسن آمد به حسن ذات و صفات
کن نثار جمال او صلوات
(صل علی محمد و آل محمد) ۲
امام مجتبی در ماه خدا خوش آمد
(اللهم صل علی محمد و آل محمد)
****
(در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد
پیغمبر و زهرا و علی را پسر آمد)
امشب ز لب ماه خدا خنده برآمد
کز خانه‌ی خورشید ولایت قمر آمد
یا از دل دریای نبوت گوهر آمد
یا مِهر فروزنده به بام و سحر آمد
(پیغمبر و زهرا و علی را پسر آمد
در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد) ۲
هم آینه‌ی حسن خداوند جمالش
هم خلق و خصال نبوی خلق و خصالش
هم پیر خرد مبهوت جمالش
هم عقل ملَک آمده حیران کمالش
هم مفتخر از او شده پیغمبر و آلش
(در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد
پیغمبر و زهرا و علی را پسر آمد)
ای ختم رسل بوسه بزن بوسه به رویش
ای شیر خدا عطر جنان بوی ز بویش
ای عصمت حق شانه بزن شانه به مویش
ای مِهر ستان وام ز رخسار نکویش
ای ماه ببر سجده به خاک سر کویش
رشک ملَک است این که به شکل بشر آمد
(در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد) ۲
(پیغمبر و زهرا و علی را پسر آمد) ۲
با طلعت او ماه خریدار ندارد
مِهر است کم از ذرّه و مقدار ندارد
بی یار بوَد هر که چو او یار ندارد
بر دشمن او نخل عمل بار ندارد
گر بار دهد بار بجز نار ندارد
مِهرش ثمر جنت و بغضش شرر آمد
در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد
(در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد)
(پیغمبر و زهرا و علی را پسر آمد)
ای باغ گل یاسمن آل محمد
ای قرص مَه انجمن آل محمد
اوصاف تو روح سخن آل محمد
گفتار تو نُقل دهن آل محمد
ای حُسن خدا ای حسن آل محمد
روی تو در آئینه‌ی حق جلوه‌گر آمد
در ماه خدا ماه خدا جلوه‌گر آمد
پیغمبر و زهرا و علی را پسر آمد
(حسن جان تولدت مبارک)
(یا حضرت زهرا عیدی بده بر ما)
****
شجر باغ ولایت ثمری آورده
صدف بحر امامت گوهری آورده
ده به یعقوب زمان مژده که زهرا امشب
بهتر از یوسف کنعان پسری آورده
(صل علی محمد امام حسن خوش آمد)
(اللهم صل علی محمد و آل محمد)
