ای غریب من نذار که باشه غم نصیب من

ای غریبِ من نذار که باشه غم نصیب من
یه خواهش دارم نه نگی به من، ای مظلوم

جانِ خواهرت دوتا گل دارم نذرِ اصغرت
اگه که جون دادن فدا سرت ای مظلوم

غم مادر بچه‌هاشه ولی کاش دنیا نباشه
اگه باید پیش چشمام سرت از پیکر جدا باشه

می‌ترسم اگه بمونن اینا
جسمت رو، رو خاکا با حصیر ببینن

می‌ترسم منو تو چشمِ انظار
تو کوچه و تو بازار اسیر ببینن

می‌ترسم منو ببینن تنها
میون نامَحرم‌ها، بذار فدات شن

می‌ترسم ببینن آزارم رو
کوچه و بازارم رو، ای غریب من