ای عزادار حسین‌ بن‌ علی

ای عزادار حسین بن علی، گوش نما
لحظه‌ای بهر خدا، همهمه خاموش نما 

گوش کن، شرح جگرسوز علیِ اصغر
گفت آن مادر دل سوخته با نورِ بصر

اصغرم طفل صغیرم، ز چه روبی‌تابی
از غم غصه‌ی بابا است، یا غم بی‌آبی؟

جان مادر به فدای همه بی‌تابی تو
هم به این تشنگی و طاقت بی‌آبی تو 

مادرا میوه‌ی دل غنچه‌ی نشکفته‌ی دین
یار قنداقه به تن، زاهد ایمان و یقین

جسم گلبرگ کجا طاقت خارش باشد؟
نغمه مرغ، سزایش که کنارش باشد 

چه کشید حلق تو از تیغ جفا اصغر من؟
خاک غم زین غم جانسوز بود برسر من 

تو که غمناک‌ترین فصل حدیث دردی
از سفر هدیه مرا، غصه و غم آوردی 

(روی دستان پدر، شاهد شیدا بودی
پر کشیدی ز جهان، مرغ خوش آوا بودی)۲ 

(گریه و ناله‌ی تو که از عطش و آب نبود
گرچه آن دم ز عطش، در دل تو تاب نبود )۲

گریه کردی که مرا نیز، سوی میدان بر
کن کمک تا که به میدان بروم، جان پدر

قدرتم نیست که تنها بروم سوی عدو
شعله بر جان مزن از بی سپهی‌ها تو مگو

صوت ینصرنی تو، شعله به جانم افکند
این غریبی تو از تاب و توانم افکند 

جان من نیز فدای ره قرآن بنما
حنجرم را هدف بوسه‌ی پیکان بنما