ای صاحب عصر من بمیرم ، امشب واسه قلب غرق داغت

ای صاحب عصر من بمیرم ، امشب واسه قلب غرق داغت ...
کی میشه زمان انتقامت ...
کی می رسه آخر فراقت ....
خیلی نگران گریه هاتم ...
زخمی شده پلک تو می دونم ...
تو خون ، جای اشکت شده جاری ...
ای کاش که من زنده نمونم مهربونم ...
ای کاش برات کاری می کردم ...
قربون بکاء صبح و شامت ...
کی می رسه التیام زخمت ...
کی می رسه وقت انتقامت ...
دنیا شده دار گریه با تو ...
افلاک سیاهی عزاته ...
من طاقت حرفشم نداره ...
این حرف هام که پیش چشم هاته ...
شنیدن کی بود مانند دیدن ...
داری همه روضه هارو امشب تو آتیش خیمه ها می بینی ...
تو ناحیه روضه هاتو خوندم معلومه داره چیا می بینی ...
اصلا سرت سلامت آقا ...
این قدر نگو سرش رو بردن ...
این قدر نگو تو اون شلوغی جسمش رو به نعلا سپردن ...
می بینی چه جوری وقت مغرب ، خورشید گرفت رنگ آتیش ...
شد جنگ حسین تموم ، اما حالا خیمه است و جنگ آتیش ...
تو خیمه همه عزا گرفتن ...
نامردا ولی دارن می خندن ...
نامحرما با طناب رسیدن ...
دستای سکینه رو ببندن ...
تازه دخترا دارن می فهمن ...
زخم نعل تازه روی تن رو ...
آتیش رسیده به دامناشون ...
تا معنی کنه یتیم شدن ...
اهل بیت دیگه آواره بودن ...
تازه دخترا دارن می فهمن ...
اون ده تا سوار چی کاره بودن ...
وقت حمله شون رسید تو دشت ...
با اسباشون اومدن میون آتیشا که مشعلی آوردن ...
زیر پای اسبا یتیما از شمر و حرمله کتک می خوردن ...
زینب چه قدر تو اضطرابه ...
آتیش رسید به خیمه ها ...
با چشم اشک بار " علیکن بالفرار "
با حال احتضار " علیکن بالفرار "
حتی به روی خاک " علیکن بالفرار "
آتش نشد مهار " علیکن بالفرار "
زینب چه قدر تو اضطرابه ...
گم شدن آخه امانتی هاش ...
از هر کی می پرسه از یتیما ...
میگن اون که رفته پیش باباش ...
این که وسط این همه نامرد ...
خیلی گران تمام شد این آب خواستن ...
یک مشک از قبیله ی ما یک عمو گرفت...