ای آفتاب عشق و عدالت شتاب کن

ای آفتاب عشق و عدالت شتاب کن
باز آی، قنوت باغ مرا مستجاب کن

این خاک تشنه بی‌تو به باران نمی‌رسد
باغ خزان‌زده به بهاران نمی‌رسد

خورشیدی و زمین و زمان در مدار توست
مولای من بیا که جهان بی‌قرار توست

مولا بیا به دین بده روح دوباره‌ای
با ذوالفقار فتح شکوه دوباره‌ای

هر سنگ را نگاه تو سجّیل می‌کند
یا هر پرنده را چو ابابیل می‌کند

باز آی که دست ظلم و ستم را قلم کنی
باز آی که باز عدل علی را علَم کنی

باز آی که در مدینه قیامت به پا شود
صحن و سرای حضرت زهرا بنا شود

در هر نگاهْت نور خدا موج می‌زند
امید سیدالشهدا موج می‌زند

آمیزه‌ی صلابت و احساس دیدنی‌ست
در قامتت رشادت عباس دیدنی‌ست

دلبستگی به رحمت تو در نهاد ماست
پلکی بزن نگاه تو باب‌المراد ماست

برپا شده‌ست در دل عالم چه محشری
دیگر بتاب ماه خدا یَاابن‌العَسکری

من تشنه‌ی نگاه توام اَیّهاالعَزیز
دلتنگ روی ماه توام اَیّهاالعَزیز

تا کِی نصیب ماست أری الخَلق و لا تُری
کِی می‌شود نوای اَنا‌‌‌ المَهدی تو را
از سمت کعبه بشنوم

ای جانِ جانِ جان
عجّل عَلی ظُهورکَ یا صاحب‌الزمان...