این ماه ربیع است که دل برده به یغما

این ماه ربیع است که دل برده به یغما
یا مِهر وصال است و بجان داده تجلا

روزش همه رخشنده تر از چهره یوسف
شب هاش مُعطّر تر از زلف زلیخا

پیچیده در امواج فضا نغمه مریم
جوشیده ز انفاس جهان مُعجزه عیسی

هر جا نگرم با رَقه‌ها در شجر طور
هر سو شنوم زمزمه‌ها از لب موسی

با ناز نسیم آید از دامن گلشن
یا بوی بهشت است که پیچیده به دنیا

گیتی همه دم خرّم، گویی دل احمد
عالم همه جا روشن، چون دیده ی زهرا

در محفل یکرنگی، هر اَبیض و اسود
با رأیت یکتایی، هرا صفر و حمرا

گردیده سموات بِگرد کره ی خاک
یا خاک زند پهلو بر گنبد خضرا

خورشید نماز آرد بر خاک مدینه
زیرا که در آن جلوه‌گر آمد مَه طاها

بگذاشته از صُلب شکافنده دانش
استاد اَساتید دو گیتی به جهان پا

توحید مجّسم ولیُ الله معظم
سرمایه ی عِترت خلف سید بَطحا

مصداق جمال ازلی حضرت صادق
میزان ترازوی عمل حجت یکتا

پا تا به سر آیینه ی رخسار محمد
سر تا به قدم مظهر الله تعالی

هستی همه در دستش چون موم کف دست
عالم همه بر پایش چون خاک کف پا

ناری که بر ابراهیم گردید گلستان
بر شیعه ی وی آمد برداً و سلاما

آیت ز رخش تافته مشعل مشعل
دانش ز لبش ریخته دریا دریا

در خط تَولایش یک ره همه عالَم
در موج تجلّایش یک پارچه عُقبی

افتد به تن مُدعیان لرزه هَماره
یک لحظه هِشام از بگشاید لب خود را

عیسی که کند زنده تنی را عَجَبی نیست
بس که مرده ی جان کز نفس او شده اِحیاء

با لیله ی میلاد پیمبر شده توأم
میلاد همایون امام ششم ما

او منجی انسان ها از جهل مُرکّب
این زنده کن جان ها با نُطق دل آرا

افراشته او در همه جا رایت توحید
افروخته این بر همگان مشعل تقوا

او مَظهرْ الله تعالی و تقدّس
این مُظهِر الله تقدّس و تعالی

از مکتب او فیض الهی شده جاری
با منطق این امر رسالت شده اجرا

او منجی عالم شد و این هادی آدم
او خُلق عظیم آمد و این آیت عظمی

او با لب گویا کلماتش همه مصحف
این آمده سر تا بقدم مصحف گویا

از طَلعت او کشور جان گشته منوّر
در پَرتو این، خانه ی دل گشته مُصَفی
***
غلامرضا سازگار