اگر مال منی پیش خودم باش

(آقاجان حسین حسین آقاجان ۳)

اگر مال منی پیش خودم باش
چرا دائم به دست این و آنی؟
نرو دیگر تو رفتی سنگ خوردم
بده قولی دگر پیشم بمانی

از روی نی برگشتی اما نصفه نیمه
انگار شب تولد سه سالگیمه
سری که رو پامه تموم زندگیمه

با تو میگم غم دل پرو
دیگه بمون زود از پیشم نرو
تا به همه نشون بدم تو رو

قول میدم که خیلی زود خوب میشم
قول میدی دیگه بمونی پیشم

(آقاجان حسین حسین آقاجان ۳)

یه جا واسه بوسیدن لبام نذاشتی
دستم که بود چرا رو نیزه سر گذاشتی؟
مادر نبود بالا سرت دختر که داشتی

وای بابا چه بلایی به سرت آمده است؟
لبت انگار ترک خورده تر از پای من است

خواب دیدم بغلم کرده‌ای و می‌بوسی
سر تو در بغلم معنی رویای من است

من به عشق تو سر سوخته را شانه زدم
دیده وا کن به خدا وقت تماشای من است

این عمه چقدر مادری کرد
پس عمه نبود بود مادر
من فرش نداشتم ببخشید
بگذاشتمت به روی معجر

دیروز شبیه موی تو سوخت
آن موی بلند دخترانه

کی زیر گلوت را عزیزم
این‌طور بریده ناشیانه؟

تقصیر حرارت تنور است
این سوختگیِ زیر چانه

برخورده به من چرا نبوده؟
برخورد کسی مودبانه

من که همه عمر رفته بودم
تنها به مجالس زنانه

رفتم وسط شراب خواران
کت بسته، به زور تازیانه

هربار طناب را کشیدند
خوردیم زمین دانه دانه

آن پیرزن بدی که با سنگ
بگرفت سر تو را نشانه

هر سنگ که بر سر تو می‌زد
می‌کرد به سمت ما کمانه

در چشم حسین از همه کس ناز تر است
از سرو نهال او سرافراز تر است

هرچند دو دست کوچکش را بستند
دستش به کرم از همه کس باز تر است

صد حیف نشد بماند و رشد کند