اگرچه باد مَعاصی مهاجم است هنوز

اگرچه باد مَعاصی مُهاجم است هنوز
نسیم مرحمت تو ملایم است هنوز

صدای زمزمه‌‌ی "لا اِلٰهَ اِلّا اَنْت"
طنین توبه‌ی اهل عوالم است هنوز

به حُرمت رمضان‌هاست گر زمان بلا
دلی که وقف سحر شد، مقاوم است هنوز

قبول، بنده‌ی تو دل به حب دنیا داد
هنوز عشق تو در سینه حاکم است، هنوز

تو پافشاری من را در گناه دیدی
ببخش، گرچه گناهم مُداوم است هنوز

همین دو قطره‌‌ی اشکی که پیشکش کردم
برای توبه‌ی من از علائم است هنوز

بیا و کاسه‌ی چشم مرا خودت پر کن
فقیر پشت درت گریه‌لازم است هنوز

تمام عمر، سر سفره‌‌ی علی بودم
گدایی من از این خانه دائم است هنوز

برای آنکه نرفته نجف چه سنگین است
میان خواب ببیند که عازم است هنوز

قسم به چادر آن مادری که سیلی خورد
قسم به فاطمه، این بنده نادم است هنوز

گناهکارم اگر نوکرِ حسینِ توام
بگیر دست همانی که خادم است هنوز

سه‌شعبه از گلوی لاله‌ای گلاب گرفت
گُلی که باد برایش مزاحم است هنوز

به حنجر پسرت ای رباب فکر نکن
بیا خیال کن، این نای سالم است هنوز