اف بر زمین بگوید اگر

اُف بر زمین بگوید اگر اُف به آمنه
چشم زمان، زمانِ توقف به آمنه

تسبیح از ستاره به دستش گرفته است
حق می‌دهد مجال تصرف به آمنه

از سادگی صفا شده مهمان خانه‌اش
اصلا نیامده‌ است تکلف به آمنه

من فکر می‌کنم که خداوند در ازل
بختِ بلند کرده تعارف به آمنه

از برکت محمّدش او هم به عرش رفت
حق داده است اذن تشرف به آمنه

این دل که با امید در ابواء دخیل بست
از طیف شاعران مدینه نرفته است

شخصیتی ستوده و برجسته مصطفی
معنا دهد به واژه‌ی وارسته مصطفی

نفرین نکرد امت خود را رسول مهر
سرشار از محبّت پیوسته مصطفی

بیش از علی که عاشق زهرای اطهر است
باشد به عشق فاطمه وابسته مصطفی

در زمره‌ی بشر نه همانا پدیده است
او را خدا برای خودش برگزیده است

او را نخست قبل ظهور ستاره‌‌ها
با دست خویش حضرت حق آفریده است

پایان شام زنده به گوری دختران
در ظل آفتاب هدایت دمیده است

دل‌های ما به هم شده نزدیک شام عید
با دست او نسیم محبّت وزیده است

دستش میان سفره‌ی ما نان گذاشته
همواره بانی نعمات عدیده است

از آسمان به سمت زمین می‌کند شتاب
باران برای بوسه به پایش رسیده است

بی مرتضی تمامی ابیات اَبترند
ذکر علی به داد قصیده رسیده است

با این که هست جشن رسول خدا ولی
خشنودی پیمبر و زهرا بگو علی

بانی فیض فیض مجدد فقط علی است
مستم دلیل مستی بی حد فقط علی‌ست

انگشتری دهد به گدا در رکوع خود
بر عجز مستمند مقید فقط علی‌ست

میراث مرتضاست کرامات مجتبی
عمری ابالکریم زبانزد فقط علی‌ست

میل سفر نمی‌کنم الا سوی نجف
مقصود من ولایت و مقصد فقط علی‌ست

هر شیر پاک خورده قسم یاد می‌کند
نفس و دَم و وصّی محمد فقط علی‌ست

آن کس که می‌برد عتباتم فقط رضاست
آن که دهد حواله‌ی مشهد فقط علی‌ست

طبیبٌ دَوارٌ بِطبِ یا محمد
جَدّ اطهر اباصالح یا محمد

ختم الانبیا و ناجی نسل آدم
روز غدیر خم گفتی این رو به عالم
اسلام بی‌حبّ حیدر یعنی جهنم

یا رسول الله، پدر امت رحمة للعالمین
گنبد سبزت انگاری عرش برای اهل زمین
شبیه سلمان دلم رو بسپر به امیرالمومنین

سیدی یا مولا یا رسول الله.....

ای باغ عشق و ای گل عاشق یا مولا
رییس مذهب امام صادق یا مولا

ای مولای من ای مولای بی‌قرینه
آرزوی من آقا جون من همینه
حرم تو بسازیم یه روز تو مدینه

ای گل زهرا قبله‌ی دل‌ها، جعفریم من
جعفری یعنی تا ابد آقا، حیدریم من