اندازه‌ی من جانگه دارید جابود

(اندازه‌ی من جا نگهدارید جا بود)۲
(تعویض پرچم شاید این بد کربلا بود)۲

می‌خواند عاشورا فقط بعد نمازش
هر دفعه وقتی مادرم بین دعا بود

خیلی دعایم کرد پای تو بمیرم
شاید خدا هم خواست شاید بخت ما بود

تقدیر من با گریه‌های روضه برگشت
مثل مریضی که شدیداً در کما بود
****
پیچیده تو گودال آه مادرت
دست شمر و خولی افتاده سرت
بی‌حیا میکشه موی دخترت
****
ناگهان میزد، بی‌امان می‌زد
این سنان بی‌حیا چه بد سنان می‌زد

پیر ملعونی با عصا میزد
دشمنت ضربشو در راه خدا می‌زد