انا اعطیناک الکوثر

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر

گرچه از وصفِ تو شاعر 
با دل و جان می‌نویسه
از تو گفتن کارِ ما نیست 
از تو، قرآن می‌نویسه

نورِ رستاخیز، گوهرِ قرآن
نعمتی که از تو گفته کوثرِ قرآن 

راهِ پیغمبر با تو کامل شد 
تا به دنیا اومدی این آیه نازل شد 

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، ولی وای از دلِ پیغمبر
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، آخ خجالت‌زده شد حیدر
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، فِضه دید چی شده پشتِ در 
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، دید که زنده زنده سوخت‌آخر 

فِضه فِضه فِضه خُذینی
کار زنونه است، جمع کن هرچی می‌بینی

فِضه فِضه دردِ من اینه
لگداشون کارِ سقطِ جنینه 

(إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، مادر مادر)۲

*****

شعله‌ها پر کردن آخر 
کاسه‌یِ صبرِ علی رو 
خواست بسوزونه مُغَیرِه 
کوثر و قدرِ علی رو 

کافرایِ شهر، آیه سوزوندن
پیشِ چشمایِ در و همسایه سوزوندن 

سوخت و سوخت حیدر، محسنم همراش
رد شدن از رویِ قرآن چهل نفر اوباش

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، می‌زدن زنو جلو شوهر 
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، یکی سیلی زد با انگشتر
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، می‌رسه به کربلا این شر 
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، شعله و مویِ سرِ دختر

(إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكوْثَر، مادر مادر)۲